วิหารหอพระแก้ว

พระวิหารหลวง (หอพระแก้ว) วัดพระธาตุพนม

พ.ศ.2073-2103 เป็นรัชกาลเจ้าโพธิสาลราชเจ้า (บุตรเจ้าวิชุลลราช) แห่งหลวงพะบาง ได้ลงมาบูรณะวัดพระธาตุพนม ด้วยการสร้างพระวิหารหลวง หลังคามุงด้วยขี้กั่ว(ตะกั่ว) และทรงสืบหาข้าโอกาสดั้งเดิมเมื่อคราวที่พญาสุมิตรธรรมวงสาได้เคยสละไว้ ซึ่งได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วท่านก็สละคนให้ครบจำนวน 3,000 นั้น

พ.ศ.2430 พระวิหารหลวง(หอพระแก้ว)ที่เจ้าโพธิสาลแห่งนครหลวงพะบางได้สร้างไว้ก็พังทลายลงมาเป็นกองซากปรักหักพัง

พ.ศ.2454 พระอุปัชฌาย์ทา และออกตนญาติโยมเห็นว่า วิหารหลวง(หอพระแก้ว)ที่ล้มเป็นกองอิฐอยู่นั้น ควรจะได้รับการบูรณะขึ้นมาใหม่ จึงให้ช่างญวน(เวียดเกียว) มาทำตามลำพัง

แต่เมื่อทำเสร็จแล้ว พระวิหารออกมาเป็นศิลปะญวนโดยมาก หลังคาก็เตี้ย ช่อฟ้าใบระกาหยาบ หลบหลังก็มีรูปปั้นมังกรชิงแก้ว ทางวัดจึงจ้างช่างอื่นมาทำการยกผนังและตัดหลังคาใหม่

11 สิงหาคม พ.ศ. 2518 พระธาตุพนมล้มลงทับหอพระแก้วได้รับความเสียหายอย่างมาก และองค์พระประธานในวิหารหลวงหอพระแก้ว ก็ได้รับความเสียหายบ้าง (ตามภาพ)
ปัจจุบัน หอพระแก้วไม่ได้รับการบูรณะ ก่อผนังและหลังคาขึ้นมาใหม่แต่อย่างใด

 

ภาพประกอบอื่น ๆ